Mieszkanie spółdzielcze własnościowe jest własnością spółdzielni mieszkaniowej, ale użytkowane jest przez posiadacza-spółdzielcę. Spółdzielnia jest jedynym właścicielem budynku i gruntu, na którym on się znajduje. Lokal zawsze zarządzany jest przez spółdzielnię, nie ma możliwości dołączenia do wspólnoty mieszkaniowej Zgodnie z pkt 7.2 KSR nr 8 do dnia rozpoczęcia przedsięwzięcia deweloperskiego posiadane przez dewelopera prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym jest lub będzie posadowiony przedmiot przedsięwzięcia deweloperskiego, jest w momencie nabycia klasyfikowany i wykazywany w bilansie jako towar (zapas). Tak jest wtedy, gdy deweloper Ceny lasów sosnowych i świerkowych wahają się od 30 000 złotych do 100 000 złotych za hektar. Z kolei ceny lasów dębowych są wyższe i dochodzą nawet do 500 000 złotych za hektar. Można zatem przyjąć, że w 2022 hektar lasu kosztuje od 30 000 do 500 000 złotych. zobacz także: Kolejne osoby zatrzymane w sprawie afery GetBack. Jeżeli twój kontrahent wybierze się prywatnie na urlop z rodziną, to musisz nabić tę sprzedaż na kasę i wystawić paragon. Z drugiej strony, gdy masz chociaż cień wątpliwości, że zakup może być firmowy, a nie prywatny, to wystaw firmową fakturę, nie nabijaj sprzedaży na kasę i nie wystawiaj paragonu. Oto niezwykle często pojawiająca się kwestia, nad którą większość inwestorów prowadzących działalność gospodarczą zastanawia się jedynie przez bardzo krótką chwilę (albo wcale) i kupuje lokal „na firmę”, tzn. włącza go do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a przychody z najmu lub dzierżawy zalicza do przychodów z EozTzpy. Planuję zakup nieruchomości – działki pod budowę magazynu. Aktualnie prowadzę działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, ale z różnych powodów rozważam zmianę formy prowadzenia działalności na spółkę z Jak w takiej sytuacji najkorzystniej ze względów księgowo-podatkowo-finsowych przeprowadzić taką transakcję zakupu: na spółkę cywilną, czy na spółkę z Co i kiedy będzie można wrzucić w koszty? Jak wygląda kwestia amortyzacji i VAT przy tego typu transakcji? Czy lepiej kupić działkę od osoby prywatnej (bez faktury i bez VAT-u), czy lepiej od podmiotu, który wystawi fakturę i naliczy VAT? Różnice pomiędzy zasadami funkcjonowania spółki cywilnej oraz spółki z Odpowiedź na postawione pytanie należy rozpocząć od wyjaśnienia różnicy pomiędzy zasadami funkcjonowania spółki cywilnej oraz spółki z na gruncie przepisów podatkowych. Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121; dalej „ Zgodnie z art. 860 § 1 – przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 – wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Zauważyć przy tym należy, iż w spółce cywilnej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej. W myśl bowiem art. 862 regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania, jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydanie wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników, ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 W czasie trwania spółki wspólnik nie może domagać się podziału wspólnego majątku wspólników (art. 863 § 2 W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, wyłączna własność wspólnika z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną wspólników spółki cywilnej. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Zaznaczyć przy tym należy, iż wniesienie do spółki cywilnej wkładu w postaci nieruchomości wymaga zachowania formy aktu notarialnego. Zgodnie bowiem z treścią art. 158 umowa przenosząca własność nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Brak zachowania tej formy powoduje nieważność takiej umowy, a w konsekwencji brak skutku w postaci zmiany właściciela (art. 73 § 2 Z powyższych przepisów wynika, iż spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej, a nie spółka. Jeżeli wspólnik spółki cywilnej jest właścicielem składnika majątku poza spółką, to może wnieść do spółki cywilnej prawo własności lub prawo do używania tego składnika. Dokonywanie odpisów amortyzacyjnych nieruchomości w spółce Potwierdzenie powyższego znajdziemy w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otóż zgodnie z art. 5b ust. 2 PIT – jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną (w tym spółka cywilna), przychody wspólnika z udziału w takiej spółce uznaje się za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. W świetle natomiast art. 8 ust. 1 PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W kontekście powyższych rozważań należy zauważyć, że na gruncie podatku dochodowego podatnikami są wspólnicy spółki cywilnej a nie sama spółka. Odnośnie natomiast posiadanego przez spółkę majątku wskazać należy, że majątek taki objęty jest współwłasnością łączną (bezudziałową), a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Aby uznać, że nieruchomość stanowi własność spółki cywilnej dla celów amortyzowania, konieczny jest dowód potwierdzający tę okoliczność. W związku z powyższym wspólnicy spółki, chcąc aby składnik majątku stanowiący ich własność prywatną stał się własnością spółki, wnoszą go do spółki w formie wkładu. Przed wniesieniem będzie to współwłasność w częściach ułamkowych poszczególnych wspólników, a po wniesieniu będzie to współwłasność łączna wszystkich wspólników spółki. Ważne jest w tym przypadku to, że aby możliwe było dokonywanie odpisów amortyzacyjnych nieruchomość musi stanowić współwłasność wszystkich wspólników. Niedopuszczalne są więc odpisy amortyzacyjne od środków trwałych należących do majątku odrębnego wspólników. Wniesienie wkładu do spółki w postaci nieruchomości Potwierdzenie powyższej tezy znajdziemy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 lipca 2014 r., nr ITPB1/415-532a/14/MR, a także w uchwale NSA z 5 listopada 2001 r., sygn. akt FPS 6/2001, w której sąd stwierdził, że: „Wniesienie takiego środka trwałego jako wkładu do spółki cywilnej będzie »zobowiązaniem się« wspólnika do osiągnięcia w ramach spółki »wspólnego celu gospodarczego«, o jakim mowa w art. 860 § 1 a jednocześnie stanowić będzie wyraz »przeznaczenia« takiego środka na potrzeby podatnika związane z prowadzoną przez niego (w formie spółki cywilnej) działalnością gospodarczą, (...) lub przeznaczenia go do oddania w używanie (w ramach działalności spółki) na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Cech takich, uzasadniających dokonywanie odpisów amortyzacyjnych (...), nie będą miały środki, które będąc co prawda własnością lub współwłasnością (współużytkowaniem wieczystym) wspólników spółki cywilnej, nie zostały wniesione jako wkład do spółki i w związku z tym nie zostały objęte współwłasnością łączną wspólników. Środki takie mogą być co najwyżej oddane przez tych wspólników spółce jako odrębnemu podmiotowi gospodarczemu do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.” Podsumowując powyższe rozważania, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istnieje możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości, jeżeli zostanie ona nabyta przez wszystkich wspólników spółki cywilnej, a następnie wniesiona w całości do spółki. Jeżeli nieruchomość zostanie nabyta przez jednego wspólnika, nie ma możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nabycie przez spółkę nieruchomości od osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej W zakresie natomiast podatku VAT należy podkreślić, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest spółka cywilna a nie poszczególni wspólnicy (odwrotnie niż na gruncie podatku dochodowego). Prawo do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ustawy VAT, przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak stanowi art. 88 ust. 3a pkt. 2 ustawy VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Jeżeli zatem spółka dokona nabycia nieruchomości od osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej, nie będzie mogła dokonać odliczenia podatku naliczonego. Dużo korzystniej jest zatem dokonywać zakupów od czynnych podatników VAT. W przypadku zakupu nieruchomości przez spółkę cywilną, jako nabywcy wskazani są wspólnicy spółki. Nie przeszkadza to jednak samej spółce dokonać odliczenia podatku naliczonego w deklaracji. W przypadku nabycia nieruchomości ze środków firmowych spółki cywilnej do majątku spółki, wykorzystywanej do celów prowadzenia działalności gospodarczej, udokumentowanego aktem notarialnym i fakturą, w których jako nabywcy nieruchomości występują wszyscy wspólnicy spółki, spełnione są warunki do odliczenia podatku naliczonego przez spółkę. Zdaniem organu podatkowego faktura powinna jednak zostać dodatkowo uzupełniona o NIP spółki. Zakup nieruchomości przez spółkę cywilną Udokumentowanie przeniesienia prawa własności nieruchomości odbywa się w formie aktu notarialnego, w którym jako nabywcy są wymienieni wspólnicy jako osoby fizyczne, gdyż spółka w myśl przepisów prawa cywilnego nie może nabywać prawa własności. Potwierdzają to interpretacje podatkowe, interpretacja indywidualna z 29 czerwca 2012 r. (nr IPTPP1/443-207/12-6/MS). Organ podatkowy stwierdził, że: „Powyższe nie zmienia faktu, że to wspólnicy spółki cywilnej są przedsiębiorcami, a nie spółka. Za powyższym przemawia również fakt, że spółka prowadzi działalność z wykorzystaniem majątku wspólników, ponieważ nie posiada własnego majątku. Jedynym jego »wydzieleniem« jest umowne oderwanie od majątku osobistego wspólników, bowiem wykorzystując ten majątek wspólnicy realizują określony w umowie wspólny cel gospodarczy i w tym zakresie stanowi on współwłasność łączną wspólników, zgodnie z art. 863 Kodeksu cywilnego. Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że spółka cywilna jest umową wspólników nie posiadającą osobowości prawnej, a każdy ze wspólników jest traktowany jako samodzielny przedsiębiorca. Pewną podmiotowość spółce cywilnej przyznano na gruncie podatku od towarów i usług. Ponieważ spółka cywilna nie jest przedsiębiorcą, nie może działać pod firmą. Prawo do firmy ściśle związane jest bowiem ze statusem przedsiębiorcy (art. 432 § 1 W związku z tym, jeżeli wspólnicy spółki są przedsiębiorcami bądź stają się nimi w zakresie działalności gospodarczej wykonywanej w spółce, każdy z nich może występować pod swoją firmą. W związku z tym występowanie w obrocie wspólników spółki cywilnej w tym właśnie charakterze musi się wiązać z podawaniem imion i nazwisk, firm czy nazw ich wszystkich. Wskazane jest uzupełnienie dodatkiem wskazującym na spółkę cywilną jako podstawę łącznego ich działania. Za dopuszczalne natomiast uznać należy posługiwanie się przez wspólników wspólnym oznaczeniem dla prowadzonego w ramach spółki cywilnej przedsiębiorstwa. Nieruchomość została nabyta ze środków firmowych spółki cywilnej. Nabycie nastąpiło do majątku spółki i nie jest majątkiem osobistym wspólników. W świetle art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. W niniejszym przypadku w akcie notarialnym jako nabywcy nieruchomości występują wszyscy wspólnicy Spółki. Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Z opisu stanu faktycznego wynika, iż zakup nieruchomości nastąpił, w celu wykorzystania jej do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Spółkę. Zakupu nieruchomości dokonano ze środków firmowych Spółki do majątku Spółki. Jak już wskazano, udokumentowanie przeniesienia prawa własności nieruchomości, na gruncie przepisów prawa cywilnego, odbywa się w formie aktu notarialnego, w którym jako nabywcy są wymienieni wspólnicy jako osoby fizyczne, gdyż Spółka nie może nabywać prawa własności, w myśl przepisów prawa cywilnego. Faktura wystawiona przez sprzedawcę zawierała imiona i nazwiska wspólników. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w ocenie tut. organu, spełnione zostały warunki do odliczenia podatku naliczonego przez Spółkę, z tym zastrzeżeniem, że przedmiotowa faktura powinna zostać dodatkowo uzupełniona o numer NIP Spółki.” Odliczenie przez spółkę cywilną podatku naliczonego z tytułu zakupu nieruchomości Podsumowując powyższe: spółka cywilna może dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu nieruchomości pod warunkiem, że zakup zostanie dokonany ze środków finansowych spółki i nieruchomość zostanie nabyta od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który jest czynnym podatnikiem VAT. Dużo prościej przedstawia się sytuacja w przypadku zakupu nieruchomości dokonywanego przez spółkę z Podmiot taki posiada osobowość prawną, może samodzielnie występować w obrocie prawnym i to spółka, a nie udziałowcy, są podatnikiem zarówno podatku dochodowego od osób prawnych, jak i podatku VAT. Jeżeli zatem nabycia dokona spółka z może ona dokonywać odpisów amortyzacyjnych po wprowadzeniu nieruchomości do ewidencji środków trwałych. Również w zakresie podatku VAT, o ile nabycie nastąpi od podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, spółka z może dokonać odliczenia całego podatku naliczonego z tytułu poniesionego wydatku. Na zakończenie pragnę jeszcze zwrócić uwagę na jedną kwestię. W powyższych odpowiedziach wskazywałem o możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości. Nieruchomości, zgodnie z przepisami cywilnymi, to zarówno grunty, jak i budynki związane z gruntem. Zgodnie z przepisami ustaw o podatku dochodowym grunt, który stanowi własność podatnika, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok oraz wykorzystywany przez niego na potrzeby związane z jego działalnością gospodarczą, powinien zostać zaliczony do środków trwałych podatnika. Jak jednak wskazują przepisy, amortyzacji podlegają budynki wzniesione na gruncie, ale nie sam grunt. Odpisów amortyzacyjnych nie dokonuje się od gruntów. W świetle przepisów ustawy nakłady ponoszone na nabycie gruntu nie są kosztami uzyskania przychodów w dacie poniesienia wydatku. Wydatki poniesione na nabycie gruntów są kosztem uzyskania przychodów dopiero w przypadku ich odpłatnego zbycia. Przykładowo, jeżeli przedsiębiorca kupi grunt za 100 000 zł, to nie może go amortyzować ani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie zakupu. Jeżeli jednak po 2 latach sprzeda grunt za 350 000 zł, to podatek zapłaci od kwoty 250 000 zł, a nie od 350 000 zł, ponieważ wartość zakupu gruntu stanowi koszt w momencie odpłatnego zbycia. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Działalność inwestycyjna w zakresie budownictwa jest jednym z bardzo powszechnych obszarów działalności przedsiębiorców. Podatnicy ponoszą spore wydatki w związku z nabywaniem nieruchomości czy też materiałów oraz usług potrzebnych do budowy budynków. Powstaje zatem pytanie, w jaki sposób można ująć w kosztach podatkowych działalności gospodarczej wydatki na zakup gruntu na cele budowlane. W poniższym artykule kompleksowo przedstawimy zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszelkich inwestycji związanych z nieruchomościami. Grunty nie podlegają amortyzacji Przedsiębiorcy decydujący się na zakup gruntu muszą pamiętać, że zgodnie z art. 22c ustawy PIT środki trwałe w postaci gruntów nie podlegają amortyzacji. Powoduje to, że choć nabytą działkę należy umieścić w ewidencji środków trwałych, to nie można od jej wartości dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Co więcej, przedsiębiorcy powinni także mieć na uwadze fakt, że wydatki na nabycie gruntów nie stanowią jednorazowego kosztu uzyskania przychodu w momencie nabycia. Jak zatem ująć koszt z tytułu zakupu gruntu w rozliczeniu podatkowym? Otóż w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy PIT wydatki na nabycie gruntu są kosztem podatkowym w momencie odpłatnego zbycia tego składnika majątkowego. Przykład 1. Przedsiębiorca zakupił w 2016 r. grunt za kwotę 200 000 zł. Od tego wydatku nie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych, wydatek ten nie podlegał również ujęciu jako koszt w momencie zakupu. Przedsiębiorca w 2018 r. sprzedał ten grunt za kwotę 300 000 zł. W chwili sprzedaży przychód ze zbycia gruntu zostanie pomniejszony o koszt nabycia, co oznacza, że podatek zostanie zapłacony od kwoty 100 000 zł. Jak zatem widać z powyższych regulacji, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, co więcej grunty, choć stanowią środek trwały podatnika, nie podlegają amortyzacji. Przedsiębiorca nie będzie mógł dokonywać od wartość początkowej gruntu odpisów amortyzacyjnych i zaliczyć ich do kosztów podatkowych. Zgodnie z ustawą, muszą być one jednak wykazane w ewidencji środków trwałych. Podobnie wszelkie wydatki związane bezpośrednio z kupnem gruntu, takie jak taksy notarialne czy opłaty sądowe, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. Wydatki na zakup gruntu oraz wszelkie wydatki bezpośrednio z kupnem związane stają się kosztem podatkowym dopiero w momencie odpłatnego zbycia nieruchomości. Oznacza to, że dopiero sprzedaż gruntu umożliwia ujęcie wydatków na jego zakup w kosztach podatkowych. Dotyczy to również nieujętych w momencie nabycia gruntu wspomnianych wcześniej wydatków towarzyszących temu nabyciu (prowizja, opłata sądowa itp.), ponieważ zwiększają one wartość początkową gruntu, a zatem staną się kosztem uzyskania przychodu w momencie sprzedaży gruntu. Nie jest możliwe ujęcie tych wydatków w momencie zakupu lub poprzez odpisy amortyzacyjne. Zakup gruntu finansowany kredytem Często przedsiębiorcy nie dysponują wystarczającą ilością funduszy na zakup gruntu i muszą korzystać z kredytów bankowych lub pożyczek. Co do zasady kwota kapitału nie jest kosztem. Jedynie odsetki od kredytu zaciągniętego na sfinansowanie transakcji zakupu gruntu mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. W tym miejscu należy jednak pamiętać, że do kosztów zalicza się tylko te odsetki, które zostały naliczone i zapłacone po dniu wprowadzenia gruntu do ewidencji środków trwałych. Odsetki zapłacone przed oddaniem gruntu do użytkowania zwiększają jego wartość początkową. Odsetki zapłacone przed wprowadzeniem gruntu do ewidencji środków trwałych zwiększają wartość początkową gruntu, a tym samym staną się kosztem w momencie jego sprzedaży. Powyższe wynika z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 33 ustawy PIT, który stanowi, że nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. Ponadto potwierdzenie powyższego stanowiska odnajdziemy np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z r., nr ITPB1/415-586/07/DP: Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż odsetki naliczone do czasu przekazania do używania gruntu jako środka trwałego nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, mogą jednakże zwiększać jego wartość początkową. Zgodnie bowiem z treścią art. 22g ust. 3 powołanej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. (...)W związku z powyższym należy stwierdzić, iż odsetki od kredytu na zakup gruntu naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania oraz opłaty związane z zakupem gruntu będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego, natomiast odsetki naliczone i zapłacone oraz pozostałe koszty poniesione po tym dniu będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przykład 2. Przedsiębiorca w celu zakupu działki budowlanej zaciągnął w listopadzie 2017 r. kredyt w banku. Grunt został zakupiony, a następnie przekazany do używania 1 stycznia 2018 r. W rezultacie odsetki od kredytu zapłacone przed tym dniem zwiększają wartość początkową środka trwałego, natomiast wszelkie odsetki zapłacone po tym dniu mogą być ujęte bezpośrednio jako koszt uzyskania przychodu. Sprzedaż prywatnych działek a PIT. Organy podatkowe twierdzą, że osoby fizyczne, które nigdy nie rejestrowały formalnie działalności gospodarczej a sprzedają swoje prywatne nieruchomości (np. działki gruntu) – działają w niektórych sytuacjach jak przedsiębiorcy i nie mogą stosować art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Nie mogą zatem nie płacić PIT sprzedając działki po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyli. Na szczęście dla podatników sądy administracyjne w wielu stanach faktycznych nie podzielają zdania organów podatkowych. Sprzedaż nieruchomości poza działalnością gospodarczą – opodatkowanie PIT Kwestię opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sprzedaży (i każdego innego odpłatnego zbycia) nieruchomości, czy praw majątkowych dot. nieruchomości poza działalnością gospodarczą reguluje art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem źródłem przychodów jest odpłatne zbycie a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Zatem jeżeli minie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie danej nieruchomości (lub jednego z praw wymienionych w tym przepisie), to można sprzedać (i w każdy inny sposób odpłatnie zbyć) tą nieruchomość lub prawo bez konieczności płacenia podatku dochodowego. Ale z tego przepisu mogą skorzystać jedynie osoby, które sprzedają nieruchomości poza działalnością gospodarczą. Osoby prowadzące działalność gospodarczą nie mogą uniknąć płacenia PIT od dochodu ze sprzedaży nieruchomości powołując się na ww. przepis i upływ 5 lat „od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie”. A zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, ilekroć w tej ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9; Chcesz nie zapłacić PIT – nie dawaj pełnomocnictwa deweloperowi Jednak czasem organy podatkowe twierdzą, że osoby fizyczne, które nigdy nie prowadziły (formalnie) działalności gospodarczej a sprzedają swoje prywatne działki działają jak przedsiębiorcy i nie mogą stosować ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Przykładem takiego podejścia jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 sierpnia 2020 r. (sygn. O tą interpretację wystąpiła właścicielka 3 działek budowlanych, która zamierzała te działki sprzedać. Na ofertę sprzedaży odpowiedział pewien Deweloper, który jednak nie chciał kupić sam tych działek ale by kupili je jego klienci, po uprzednim podziale tych 3 działek na 6 oddzielnych. Właścicielka udzieliła Deweloperowi upoważnienia do działania w jej imieniu do podjęcia działań związanych z podziałem każdej z 3 działek, uzyskaniem warunków zabudowy oraz wystąpieniem z wnioskiem o uzyskanie pozwolenia na budowę 6 domów jednorodzinnych. Ponadto Wnioskodawczyni udzieliła Deweloperowi stosownych pełnomocnictw umożliwiających uzyskanie warunków przyłączenia działek do sieci energetycznej, gazowej oraz do sieci wodno-kanalizacyjnej. Taka współpraca z Deweloperem okazała się błędem Właścicielki, bowiem Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że sprzedaż tych działek przez Właścicielkę w wyniku opisanej współpracy z Deweloperem nie może być traktowana jako sprzedaż poza działalnością gospodarczą. Właścicielka argumentowała, że działki chce sprzedać bez jakichkolwiek inwestycji strukturalnych z jej strony, zaś ww. pełnomocnictwa zostały udzielone Deweloperowi na jego prośbę. Takie działanie, z punktu widzenia Dewelopera powinno przyspieszyć proces inwestycyjny, ponieważ czas oczekiwania na stosowne decyzje administracyjne, zgody oraz pozwolenia jest obecnie znacznie wydłużony. Do momentu sprzedaży działek końcowym nabywcom wskazanym przez Dewelopera nie zostaną przeprowadzone żadne inwestycje infrastrukturalne zwiększające ich atrakcyjność. Nie będą one ogrodzone, uzbrojone ani zabudowane. Po podziale działek Właścicielka zamierza sprzedać je końcowym nabywcom (Inwestorom) wskazanym przez Dewelopera. A dopiero po tej sprzedaży Deweloper (na zlecenie Inwestorów) wybuduje na tych działkach domy jednorodzinne. Jednak Dyrektor KIS uznał, że decydujące znaczenie w tej sprawie ma fakt udzielenia przez Właścicielkę Deweloperowi pełnomocnictwa do działania w jej imieniu celem dokonywania szeregu czynności związanych z działkami. A zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego (art. 95-96) podejmowane przez Dewelopera jako pełnomocnika Właścicielki, w granicach pełnomocnictwa, są traktowane tak jak czynności wykonywane bezpośrednio przez Właścicielkę. A takie czynności jak podział działek, uzyskanie warunków zabudowy, wystąpienie z wnioskiem o uzyskanie pozwolenia na budowę, uzyskanie warunków przyłączenia działek do sieci energetycznej, gazowej oraz do sieci wodno-kanalizacyjnej – nie różnią się od działań, które wykonują podmioty zajmujące się obrotem nieruchomościami w sposób profesjonalny w ramach działalności gospodarczej. Dyrektor KIS zauważył, że w pojęciu organizacji działalności gospodarczej mogą tkwić różne elementy, poczynając od wykonania podstawowych obowiązków dotyczących rejestracji działalności, zgłoszenia statystycznego, podatkowego i w zakresie ubezpieczeń społecznych, założenia rachunku bankowego, zastosowania wybranej przez przedsiębiorcę lub nakazanej prawem formy organizacyjno-prawnej tej działalności oraz wystąpienia i uzyskania wymaganego zezwolenia lub koncesji, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia formalnych elementów organizacji, gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Z tych powodów, zdaniem Dyrektora KIS Właścicielka zamierza podjąć zespół konkretnych działań wykonywanych w sposób zorganizowany i ciągły oraz nakierowanych na osiągnięcie przychodu z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek. Dlatego jej przychód ze sprzedaży tych działek należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej. Przychód ten powinien być opodatkowany na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. A warto też zauważyć, że jeżeli ktoś zostanie uznany za przedsiębiorcę (nawet jeżeli formalnie nie ma zarejestrowanej firmy), to oprócz płacenia PIT na zasadach określonych dla działalności gospodarczej, może zostać uznany za podatnika VAT. Sprzedaż nieruchomości z prywatnego majątku a VAT Pełnomocnictwo dla dewelopera, to jeszcze nie działalność – WSA w Rzeszowie staje w obronie podatnika Na szczęście dla podatników sądy administracyjne w wielu stanach faktycznych nie podzielają zdania organów podatkowych. Przykładem jest wyrok WSA w Rzeszowie z 16 lutego 2021 r. (sygn. I SA/Rz 37/21). W wyroku tym WSA rozstrzygał skargę na analogiczną interpretację podatkową w podobnej sprawie. Też chodziło o właścicielkę (nie prowadziła formalnie żadnej działalności gospodarczej) działek rolnych odziedziczonych po rodzicach, która chciała je sprzedać. I też na ogłoszenie o sprzedaży odpowiedział deweloper. Z tym deweloperem Właścicielka podpisała przedwstępną, warunkową umowę sprzedaży. Warunkiem dokonania transakcji sprzedaży przedmiotowych działek było uzyskanie przez dewelopera stosownych decyzji administracyjnych, które umożliwią mu realizację planowanej przez niego inwestycji, w związku z tym w umowie przedwstępnej dokonanie transakcji sprzedaży działek uzależniono od uzyskania przez przyszłego nabywcę prawomocnej decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. I podobnie, jak w poprzedniej sprawie, aby umożliwić Deweloperowi uzyskanie decyzji administracyjnych w tym zakresie, Właścicielka w umowie przedwstępnej udzieliła mu pełnomocnictwa i zgody na dysponowanie będącymi przedmiotem tego wniosku nieruchomościami dla celów budowlanych kupującego, na reprezentowanie przed wszystkimi osobami, urzędami we wszystkich sprawach związanych z uzyskiwaniem przez kupującego decyzji o warunkach zabudowy, pozwolenia na budowę. Nietrudno się domyśleć, że Dyrektor KIS uznał w tej sprawie także uznał działania Właścicielki za mieszczące się w definicji działalności gospodarczej określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. A przychody ze sprzedaży tych działek będą wg organu podatkowego przychodami z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, opodatkowane na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Jednak WSA w Rzeszowie uznał, że czynności Właścicielki w tej sprawie nie przekraczają granic zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, a dokonana w przedstawionych warunkach sprzedaż nieruchomości nie nosi cech działalności gospodarczej. Zdaniem WSA, wbrew twierdzeniom Dyrektora KIS, nie można oceniać działalności Właścicielki łącznie z czynnościami podejmowanymi przez kupującego (Dewelopera). Ponadto WSA zauważył, że czynności podejmowane przez Właścicielkę, zmierzały do definitywnej sprzedaży wszystkich działek jednemu nabywcy, w ramach jednej czynności prawnej – dlatego nie sposób upatrywać w nich cech regularności. Zdaniem WSA brak też podstaw do stwierdzenia w przypadku jej działań cech zorganizowania, w znaczeniu profesjonalnych czynności, realizowanych w ramach odpowiednio ukształtowanej w tym celu struktury. Takiej oceny nie wyklucza podejmowanie przez skarżącą czynności, które umożliwią sprzedaż, podniosą atrakcyjność działki czy przyspieszą proces inwestycyjny kupującego. WSA w Rzeszowie przytoczył też dwa orzeczenia NSA w podobnych sprawach: W wyroku z dnia 24 czerwca 2020 r. sygn. akt I FSK 1758/17 (dost. w CBOiS – Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) orzekł, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki przeznaczone pod zabudowę działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg ustalonych okoliczności. Natomiast w wyroku z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1100/17 NSA stwierdził, że samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych, czy uregulowania prawidłowego dostępu do nich, nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi. Opisane powyżej sprawy pokazują, że organy podatkowe (w tym Dyrektor KIS) inaczej interpretują przedmiotowe przepisy niż sądy administracyjne. Jest to pewne pocieszenie dla podatników, że mogą liczyć w podobnych sprawach na korzystny wyrok przed sądem. Tym niemniej dla uniknięcia uciążliwej procedury odwoławczej i straty czasu rekomendować należy nieudzielanie tego typu pełnomocnictw dla potencjalnych nabywców naszych prywatnych działek i innych nieruchomości. Paweł Huczko Data publikacji: 2022-04-26 (aktualizacja:2022-04-26) W poniższym artykule wyjaśniamy, czy warto kupić mieszkanie na firmę, czy prywatnie. Osoby posiadające działalność gospodarczą przed nabyciem mieszkania bądź domu, często zastanawiają się nad opłacalnością zakupu lokalu na firmę. W związku z tym przeprowadzają analizę na różnorodnych płaszczyznach. Oceniają wszelkie kwestie za i przeciw oraz tworzą porównania tej opcji z sytuacją dotyczącą nabycia prywatnego. Szczególnym punktem tych analiz jest kwestia podatków, o czym więcej w kolejnych akapitach. Wspomniana weryfikacja pozwala na podjęcie optymalnej decyzji, a także ochronę własnych interesów. Zachęcamy zatem do skrupulatnego sprawdzenia tematu i dosłownie przeliczenie opłacalności każdego z warto kupić mieszkanie na firmę?Wśród korzyści zakupu mieszkania na firmę zalicza się przede wszystkim możliwość odliczenia kosztu nabytego lokalu od przychodu, co zmniejszy dochód przedsiębiorstwa, a tym samym pomniejszy wymagane podatki. Dodatkowo właściciel firmy może również wliczyć w koszty wysokość odsetek od kredytu hipotecznego, a także rachunki związane z utrzymaniem danej nieruchomości. Ponadto w sytuacji, gdy przedsiębiorca kupi lokal na wynajem, to będzie miał możliwość odliczenia VAT, jeżeli służy on działalności opodatkowanej. Co więcej, istnieje także szansa na zwolnienia z podatku w przypadku, gdy stawka amortyzacji będzie wyższa niż uzyskane przychody z nieruchomości na firmę a podatekPoza wspomnianymi już kwestiami podatkowymi warto pamiętać, że kupując lokal na firmę od VAT-owca (np. dewelopera), będziemy mogli odliczyć VAT, dzięki czemu zaoszczędzimy od 8 do 23% w zależności od wielkości nieruchomości. Poza tym mieszkanie może zostać uznane w firmie, jako środek trwały, gdzie osoba fizyczna będzie je użytkować, a z racji na amortyzacje koszta zostaną rozłożone na lata. W sytuacji posiadania przedsiębiorstwa przypominamy, że koszta można odliczyć od przychodu w postaci odpisów amortyzacyjnych. Widzimy zatem, że zakup na firmę przynosi konkretne korzyści finansowe. Dlatego zachęcamy do rozważenia takiej opcji! Coraz więcej podatników prowadzących działalność gospodarczą (nie tylko deweloperzy i biura nieruchomości) dokonuje zakupu nieruchomości gruntowej na cele firmowe. Po zakupie zastanawiają się, na jaki cel przeznaczyć dany grunt, gdyż możliwe są trzy opcje jego wykorzystania. Jednym z nich jest potraktowanie gruntu, jako towaru handlowego i jego dalsza sprzedaż. Takie przeznaczenie gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rodzi określone konsekwencje podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych. Warto, zatem mieć świadomość możliwości, ale i obciążeń jakie niesie ze sobą nabycie gruntu jako towaru handlowego. Nabycie gruntu jako towaru handlowego - jak zakwalifikować zakupiony grunt? Podatnik prowadzący działalność gospodarczą po nabyciu nieruchomości gruntowej sam podejmuje decyzję, na jaki cel miałaby być przeznaczona. Od tego jak zaklasyfikuje dalsze użycie (po zakupie) gruntu w ramach prowadzenia działalności gospodarczej będzie zależało ujęcie go w kosztach uzyskania przychodów. Pierwsza kwalifikacja to przyjęcie gruntu do działalności, jako środek trwały. W tym wypadku grunt należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych pod odpowiednim numerem KŚT z grupy „0”. Dodać należy, że grunt ten nie będzie podlegać jakiejkolwiek amortyzacji na mocy art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwanej dalej ustawą o PIT. Jednak będzie on stanowił koszt, ale dopiero w momencie sprzedaży. Grunt stanowiący środek trwały może być przeznaczony na najem lub pod budowę budynków oddanych do używania w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, może też służyć, jako parking albo plac na składowanie sprzętu bądź pod budowę wiaty lub innych, firmowych celów. Druga kwalifikacja gruntu to jego przeznaczenie na inwestycje, czyli czerpanie pożytku z przyrostu jego wartości na różne sposoby (oczekiwanie na powiększenie wartości gruntu, najem, grunt, jako lokata, inne). Ostatnia kwalifikacja gruntu to jego nabycie z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży. Takie zakwalifikowanie zakupionego gruntu oznacza, że będzie on stanowić u podatnika prowadzącego działalność gospodarczą towar handlowy. Warto odnotować, że kwalifikacja nabycia gruntu będzie zależna również od tego, co jest przedmiotem działalności gospodarczej podatnika. Na ten przykład można wyszczególnić tutaj firmy (nie tylko deweloperów), które zajmują się handlem nieruchomościami, u których grunt będzie stanowił towar handlowy. Pozostałe firmy, mające na celu zakup jednego lub kilku gruntów celem dalszej odsprzedaży będą miały także możliwość zakwalifikowania takiego gruntu lub gruntów, jako towar handlowy. Ci ostatni podatnicy, będą musieli pamiętać o tym, aby zaktualizować (rozszerzyć) w CEIDG przedmiot swojej działalności o sprzedaż gruntów. Czym jest towar handlowy? Za towar handlowy należy rozumieć wyrób, który jest przeznaczony do dalszej odsprzedaży, ale w stanie nieprzetworzonym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Czy nabycie gruntu jako towaru handlowego może być wydatkiem firmowym? W art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki służące: osiąganiu przychodów, zachowaniu bieżących przychodów, zabezpieczeniu bieżących i przyszłych źródeł przychodów. - a jednocześnie niewystępujące w katalogu wyszczególniającym wydatki niestanowiące kosztów firmowych (art. 23 ust. 1 ustawy o PIT). Zakup gruntu traktowanego jako towar handlowy ze środków własnych podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie stanowił wydatek firmowy stanowiący koszt uzyskania przychodów. Towar handlowy zostaje nabyty celem dalszej odsprzedaży tak, więc przyczynia on się zarówno do osiągania, zachowania czy zabezpieczenia źródła przychodów. W jakim momencie należy ująć koszty działalności gospodarczej? W myśl art. 22 ust. 6 b ustawy o PIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących PKPiR uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Ponadto w myśl art. 22 ust. 4,5,6 oraz 10 ustawy o PIT koszty zakwalifikowane, jako firmowe, podatnik potrąca wyłącznie w roku ich poniesienia. Koszty firmowe dzieli się na bezpośrednio związane z przychodami i pośrednio związane z przychodami. Koszty bezpośrednio związane z przychodami odnosi się (ujmuje) do okresu (roku podatkowego), w którym przychody te zostały osiągnięte nawet, jeżeli koszty te zostały poniesione po zakończeniu roku podatkowego, ale do dnia do złożenia tego rocznego zeznania (PIT-36, PIT-36L). Jeżeli natomiast koszty bezpośrednie będą poniesione po dniu złożenia zeznania rocznego wówczas podatnik ujmie je następnym roku, czyli już po dniu złożenia zeznania rocznego. Z kolei koszty pośrednio związane z przychodami podatnik rozliczy w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i jednocześnie nie można określić, jaka część dotyczy jednego i drugiego roku to należy rozliczyć je proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (np. polisy ubezpieczeniowe). Nabycie gruntu jako towaru handlowego przeznaczonego na dalszą odsprzedaż będzie stanowiło koszt bezpośrednio związany z przyszłym przychodem, zatem koszt ten z definicji powinien być ujęty w roku podatkowym, w którym nastąpi sprzedaż gruntu. Prawodawca wymienia jednak wydatki na zakup gruntu, jako koszty wyłączone z firmowych. Czy wydatki na nabycie gruntu jako towaru handlowego stanowią koszty uzyskania przychodów? W art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Wydatek na nabycie gruntu w firmie będzie natomiast kosztem uzyskania przychodu w momencie rozliczenia jego sprzedaży a więc w sytuacji ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia gruntu stanowiącego środek trwały w działalności bez względu na czas ich poniesienia. Należy w tej sytuacji rozgraniczyć przede wszystkim sytuację, w której grunt stanowi środek trwały. W tym przypadku wydatek na jego nabycie nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, ale wydatkiem będzie wartość początkowa gruntu wynikająca z ewidencji środków trwałych w okresie (miesiącu), w którym nastąpi jego sprzedaż, jako środka trwałego. Odmienną sytuacją od powyższej będzie przypadek, w którym podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabywa grunt celem dalszej odsprzedaży a więc traktuje go, jako towar handlowy zgodnie z przedmiotem swojej działalności. W takich okolicznościach zakup gruntu wraz z pozostałymi kosztami towarzyszącymi temu zakupowi będzie stanowić wartość towaru handlowego, który należy ująć bezpośrednio w kosztach w PKPiR w miesiącu zakupu gruntu.

zakup gruntu na firmę czy prywatnie